dauwdruppels

 

Een dauwdruppel schittert steeds in een andere tint. De kleur hangt immers af van waar jij je bevindt.

 

Als je de druppel van een andere kant bekijkt, kan het zomaar zijn dat rood toch echt oranje blijkt. 

 

Zo belicht iedere zijde telkens een nieuw aspect. Ze glanst op haar mooist als je alle kleuren ontdekt.

 

knipoog.nu

 

Ik voel dat het weer tijd geworden is om te schrijven, de woorden en zinnen razen door mijn hoofd en hart, op zoek naar duidelijkheid en rust. Op zoek naar een plaats...

 

Ik wil mijn gevoelens als zorgouder weer even kwijt naar aanleiding van iets die ik gisteren las via instagram/kind en gezin.

 

Gisteren was het 'World Maternal Mental Health day', tot 20% van de moeders heeft psychische problemen tijdens de zwangerschap en in het eerste jaar na de geboorte. Zo zouden jaarlijks zo'n 6800 tot 13000 moeders in Vlaanderen kampen met een postnatale depressie. Dat is een bijzonder  hoog aantal dat in alle opzichten de nodige aandacht en zorg verdient.

 

Ik kan dergelijke initiatieven alleen maar toejuichen, openheid, aandacht voor, plaats voor gevoelens... het mag en moet er allemaal kunnen zijn.

en inderdaad, hormonen die doen iets met een mens....

 

Maar aan de andere kant, voel ik een pijn tot recht in mijn "zijn"... bij het lezen van het voorgaande stukje... want net die 'aandacht en zorg' is wat wij zo nodig hadden wanneer ze ons kwamen vertellen dat onze dochter wellicht niet levend ter wereld ging komen gezien de grote van haar hersenafwijking. Moederziel alleen hebben wij ons gevoeld. 

 

Ik zie ons nog zitten de avond voor de geplande keizersnede....

 

"De keizersnede waar ik trouwens nog moest voor smeken gezien mijn moeilijke bevalling van Staf, want Meneer de professor vond dit wel heel gemakkelijk, binnenkomen als vrouw en geen weeën 'willen' hebben... En net die meneer de professor had ons enkele dagen voordien verteld dat ze ofwel de bevalling niet zou halen of een zeer ernstige handicap zou hebben...  Ja... ik kies voor een keizersnede omdat ik geen weeën wil hebben en zeker niet omdat er toen sprake was van een waterhoofd... 'zucht'

 

 

21:33 een lege inkomhal in UZ Leuven, de andere kant van de wereld. Op de geboortekaartjes stond er al Oostende gedrukt... enkel Hans en ik... wachten op...ik weet het niet... op de geboorte... zal ze het halen...hoe zal ze eruit zien... zullen ze haar direct moeten opereren...niemand die het ons kon vertellen.

 

Eens ze geboren was, lag Kaatje in de couveuse... ik op een kamer van twee, waar in die week wel 3 verschillende mama's gelegen hebben met een gezonde baby. ik, zonder baby... met wel 1000 vragen, bezorgdheden en zo bang...

 

Ik herinner me het alsof het gisteren was, een papa en zoontje kwamen het pasgeboren gezonde zusje bewonderen bij de mama, definitely... 1 van de pijnlijkste momenten uit mijn leven.

 

Ik mocht niet huilen, Kaat 2 dagen oud lag toen onder de MRI, Hans had net gebeld om te zeggen dat ze haar precies niet wakker kregen uit de verdoving' ... en terwijl hoor je hen gezellig bezig, "oh kijk eens naar je zusje"... wat hadden ze het goed met hun vier. 

 

Ik lag daar vastgekluisterd aan mijn bed door mijn keizersnede, Hans moederziel alleen aan het stressen in een gang van het bedrijf UZ leuven, Kaat aan het vechten voor haar leven en Staf in het verre west vlaanderen bij de oma's en opa's, niet weten wat er allemaal aan het gebeuren was.

 

Na 7 dagen mochten we naar huis, doodsbang was ik.... 

 

Ik had 39 graden koorts door een borstontsteking. constant kolven om haar toch die goeie melk te geven en dan op de dag van vertrek een hele zak meekrijgen met al mijn afgekolfde ingevroren melk die ze nooit gegeven hadden op de neonatologie... Tegen dat we thuis waren "van de andere kant van de wereld" was die melk natuurlijk allemaal voor de vuilbak...

 

We moesten Kaat haar hoofdje dagelijks meten en kijken of haar pupillen er normaal uitzagen, om zeker te zijn dat er geen overdruk was in de hersenen.

Wekelijks naar de neuroloog om een echo te nemen via de fontanel en kijken of de ventrikels niet 'teveel groeiden'... Er was op een moment zelf discussie tussen roeselare en Leuven of de ventrikels nu groeiden omdat Kaat groter werd of door de aquaductstenose... de ene zei opereren en de andere niet. Terwijl moest ik ook werk zoeken, omdat ik uit een interim kwam..

 

nog steeds wisten we niets, zal ze misschien elk moment van ons weggenomen worden, wat heeft ze... niemand die het ons kon vertellen.

 

Gelukkig hadden we de steun van familie en vrienden... , maar psychologische begeleiding bestond/bestaat niet... 

 

Werd ook letterlijk gezegd toen we de verpletterende diagnose

( Chromosomale afwijking : 6q25.3 q ter ) uiteindelijk kregen: je moet er niets over opzoeken, er is niets over geweten, het is zodanig zeldzaam. Geen vereniging zoals "Down vlaanderen" waar je toch wat steun kan uit putten... niets!

 

voila, simpel hé... hup je leven staat helemaal op zijn kop en voor de rest... TREK uw plan...

 

Het zou een grote hulp geweest zijn, moest er een instantie geweest zijn om te ondersteunen, vanaf je zo'n nieuws krijgt tot wanneer je beroep kan doen op bijvoorbeeld thuisbegeleiding. Want eerlijk, ik ben nog bezig met uit die put te kruipen... om nog maar te zwijgen van de stomme opmerkingen die je soms ook blijft meedragen. ( Gelukkig is ze bij jullie geboren, wij zouden dat niet kunnen... etc).

 

Heel dankbaar dat ze bij ons is, maar elke dag zoekende... Een zorgenkind maakt de keuzes in je leven veel beperkter. wij gaan niet zomaar overal naartoe, gaan skiën lukt ook niet meer,...

 

Voor mij hoefde die bungalow niet, onze rijwoning was goed genoeg. ik had liever ook nog steeds 30 uren gewerkt bij kinderen met ontwikkelingsproblemen.... tot je plots zelf zo'n kindje hebt...de materie waar je op je werk mee bezig bent is plots dezelfde als thuis en omgekeerd... emotionele rollercoaster. 

 

Maar om positief af te sluiten, mijn ei die ik kwijt kan in 'My pink lemonade' helpt me er telkens weer voor te gaan. Hopelijk komt er ooit iets uit het ei ;) :)

 

Alleen hoop ik dat mensen door mijn foto's leren kijken... 

 

 

There's no need to

be perfect to

inspire others.

Let people get

inspired by how

you deal with

your imperfections