Vroeger dacht ik altijd... dat ik tegen de stroom in moest zwemmen. Als iedereen het zo doet, dan doe ik het graag anders.
Toen ik mezelf beter leerde kennen door mijn zorg burn out, besefte ik dat je krampachtig vasthouden en tegen de stroom inzwemmen... energie zuigt. Zaken leren loslaten en minder verwachtingen stellen... werken verademend.
Toen las ik deze quote: 'only dead fish go with the flow'...
Je flow volgen is net nodig om een gelukkig leven te leiden. Je moet inderdaad uit je comfort zone stappen, als je een ander leven wil.
Maar laat het net je eigen flow zijn. Doe niet gewoon wat de rest doet, omdat je denkt dat het moet. Omdat je denkt dat het zo hoort,... dit hou je toch niet vol... leef het leven die jij wil!
YOLO
Follow your own flow.
Reactie schrijven
Wim Weyts (zondag, 13 oktober 2024 18:37)
waauw. Dat was de bedoeling - met een ''kort' bedankje voor klassevol te verwoorden hoe een mens zich voelt, neer te pennen. maar als tekst/boek/woordkunstverslaafde is het net ietsje langer geworden, mea culpa (ik weiger mijn eerste vibe die recht oprecht uit de vingers rolde te wissen, spam spam, maar dan wel gemeend en ik ben niet op je geld uit. Lees dit niet als je geen zin hebt, zeg ik ook altijd tegen mensen die vragen hoe mijn boeken 'licht of zwaar' verteren, niet iedereen is mee met de manier van hoe ik - net zoals u - je hoofd wat lichter maakt door dingen van je af te schrijven, ik zeg het maar op voorhand, dit is buiten mijn intentie de voetnoot bij het enige wat ik wilde typen: "dank u voor dit aangenaam lezen".. maar mijn vingers hadden het stopbord niet gezien dus 'de ongepolijste voetnoot' is volgend verhaal geworden, ik ben geen buikgevoelwisser dus .. betreden op eigen risico, stop hier zouden die dode vissen zeggen maar wat hebben die van betekenis he. Goed verwoord en ga je 'kunst' op een 'dood moment' visgewijs helemaal eens checken, voor nu, doe verder stop niet en maak je eigen verhaal, het allerbeste verhaal is je leven en niet dat boekje "geleefd worden"! groetjes, Wim
...
ik ben als schrijver (nu bezig aan een nieuw boek) als bezetene, fan van de "kunst van het betere woord" en was net ook over de dode vissen aan het schrijven en dacht 'als ik hier eens een korte 'pauze' of voor de levende vissen een extra stukje proza 'columngewijs' van maak. Dus ik op (google) research naar de plaspauze voor de 'geleefde mensch' ofwel dode vissen het benoemen - op zoek dus! En ik kom op deze pagina wat me een vingertik kost zoals meestal rond de 2 seconden 'nope, moving on, next', bewoog er geen vinger en was ik even stil - en dat voor iemand met aDD, op zich is dat al een bedankje waard hehe, maar ik was na 2 seconden meteen in je vibe, je manier van de dingen te verwoorden en die aangenaam om te zetten naar "zwartwittetekst - buikgevoel
- welgemeend en hartelijk aanvoelend ook" (ADD speaking now); kortom ik heb niet geklikt en heb je website meteen gesaved dus ga ik zeker verder doorzoeken als mijn baas het woord "deadline" niet om de 30m naar me appt - ANYWAY even ademen - afwijken is 1 van mijn "zogezegde mindere eigenschappen" (wie bepaalt wat meer en minder is? juist enkel de weegschaal en niet mijn baas of die dode_vissen en familie_'leed'/leden die denken het te weten maar niet verder geraken dan Blankenberge als jaarlijkse vakantie - niks mis mee, geef mij toch maar Banff National Park dan, niet denigrerend bedoeld) - dus "wat is raar"? Hoe wat ik zie als een compliment, een teken dat ik geen toneelstuk wil opvoeren. Nee, geen dode vis hier achter zijn laptop... Maar. To the point: Mooi door u verwoord! vandaar ik even reply - raar? Wat is dat? Wie het dat woord in sé uitgevonden en als een gepatenteerde zakenman hautain iets negatiefs als verklaring onderschreef bij de vraag: "wat betekent het woord raar". "Raar" is subjectief en betekenen voor mij die dode en halfdode vissen die klakkeloos worden geleefd maar geen benul hebben als ze samen met hun laatste adem op hun sterfbed per sé "sorry" moeten zeggen (en dit is geen fictie maar heb dit zelf ervaren/meegemaakt + nog eens gehoord van 2 jeugdvrienden die hun pa ook "sorry .... al zuchtend - zijn laatste dan" zei. Maar wil niet beginnen hier een hoofdstuk van te maken, sorry, schrijven is creatief en oneindig (en beter dan een uur te kletsen tegen een psycholoog en 80 euro armer zijn), ik ga het kort houden, was de eerste intentie maar mijn vingers en een ADD brein (rare jongen die wim, zegt u nu mss, waarvoor dank, hehe) hebben hier anders over beslist, wie ben ik omdat het enige ik wou laten weten dat u aangenaam van lezen en schrijven bent, waarvoor dank 'val ik in herhaling'. Ik ga me op een 'deadlineloos' moment op mijn gemak je proza en creaties checken en ben benieuwd naar wat de ingrediënten zijn van je roze limonade! En stop nu, vingers want je bent anders ... raar bezig ( ;-) ). groetjes, wim